TEMA 2 Sejarah Malaysia :TRANSFORMASI MASYARAKAT

Bincangkan Kesan Imigrasi orang Cina dan India ke atas perkembangan sosio-ekonomi di Tanah Melayu sehingga Perang Dunia ke-2.

Pengenalan

Sebelum tahun 1848 , bilangan masyarakat Cina dan India adalah kecil sahaja. Terdapat petempatan-petempatan kecil pedagang Cina di kelantan, Melaka, Kuala Terengganu muara sungai Johor dan Sungai Pahang. Bilangan orang India juga kecil hanya mendiami ladang tebu dan kopi di Pulau Pinang dan Privince Wellesley. Namun demikian, menjelang pertengahan abad ke-19 hingga awal abad ke-20 perkembangan perusahaan getah dan timah telah membawa pertambahan penduduk di Tanah Melayu.

Isi

1          Kesan Imigrasi orang Cina ke atas sosioekonomi

Ø  Kedatangan Orang Cina di Tanah Melayu telah mendatang kesan dari sudut sosio ekonomi di Tanah Melayu. Kedatangan mereka telah menyumbang kepada pertumbuhan sosio ekonomi Tanah Melayu.

Ø  Pada awal abad ke-19 orang-orang Cina telah berhijrah ke Negeri-Negeri Selat (NNS) (Pulau Pinang, Singapura dan Melaka). Kebanyakan mereka menyumbang kepada kegiatan sebagai buruh, peniaga-peniaga, dan tukang-tukang yang mahir.

Ø  Masyarakat Cina menyumbang kepada pertanian perdagangan. Orang Cina dalam tahun 1840 an telah membuka ladang-ladang gambir dan lada hitam di Johor di bawah Sistem kangchu. Pada tahun 1910 lada hitam dan gambir merupakan eksport utama negeri Johor.

Ø  Orang Cina juga menanam ubi kayu pada tahun 1870 an. Melaka merupakan pengeksport utama. Pada tahun 1880 an tanaman ini diperluas ke Negeri Sembilan dan dieksport  ke Britain.

Ø  Menjelang pertengahan abad ke-19 penghijrah dari negeri China datang ke Tanah Melayu untuk membuka lombong-lombong bijih timah.  Mereka tinggal berdekatan dengan kawasan perlombongan bijih timah seperti di Larut, Kuala Kangsar, Kinta, Larut Lukut, Linggi , Kuala Langat dan lain-lain.

Ø  Suku Hokkien merupakan peniaga-peniaga dan pekedai-pekedai manakala suku Kantonis merupakan pelombong-pelombong dan tukang-tukang mahir ( tukang kayu, tukang besi dan tukang kasut). Suku Teochew pula merupakan pekedai-pekedai dan peladang-peladang. Mereka membuka ladang-ladang tebu di Province Wellesley dan Pulau-Pinang.

Ø  Orang Teochew menjadi buruh dalam pertanian dagang seperti lada hitam, gambir, tebu  terutamanya di Johor dan Seberang Perai. Orang hailam bekerja sebagai peniaga kedai runcit, kedai makanan, dan buruh-buruh di ladang-ladang getah.

Ø  Pada tahun 1921 jumlah penduduk Cina di Tanah Melayu dianggarkan 1.2 juta. Daripada jumlah itu 380656 orang terdiri daripada golongan Hokkien mewakili 32.4% Kantonis 28.3%, Hakka 18.6%, Teochew 11.1% dan Hailam 5.9%.

Ø  Menjelang Perang Dunia Kedua ,1945 penduduk Cina berjumlah 43% berbanding penduduk Melayu sebanyak 41%. Namun demikian mereka bukan warga negara dan akan kembali semula ke negara asal mereka di China.

Ø  Sementara itu, kesan kedatangan orang Cina telah menyebabkan tertubuhnya sekolah-sekolah Cina. Sistem pendidikan orang Cina di Tanah Melayu kurang diberi perhatian oleh Inggeris. Mereka telah mendirikan sekolah sendiri  dengan dibiayai oleh persatuan sukarela, dan persatuan orang Cina. Mereka menggunakan bahasa pengantar, sukatan , buku-buku teks dan guru-guru yang dibawa dari China.

Ø  Kedatanga Orang Cina juga turut memberi kesan ke atas perkembangan akhbar. Akhbar Cina menyebarkan berita untuk kaum Cina sahaja.   Berita yang dimuatkan hanyaa berkisar kepada pergolakkan yang berlaku di negara China sahaja.

Ø   

2.      Kesan Imigrasi orang India ke atas sosioekonomi

Ø  Orang India juga telah memberikan kesan ke atas sosio ekonomi kepada Tanah Melayu pada abad ke-19.

Ø  Kedatangan orang India ke Tanah Melayu telah bermula sejak awal tahun masihi lagi. Zaman kesultanan Melaka kedatangan mereka semakin bertambah. Mereka mendirikan ‘Perkampungan Keling’ di Melaka. Pembukaan Pulau Pinang oleh Francis Light pada tahun 1786 telah menambah jumlah penduduk Pulau Pinang.    

Ø  Pada awal abad ke-19 kebanyakan mereka bekerja sebagai buruh di ladang-ladang tebu di Pulau Pinang dan seberang Perai . sejak 200 tahun yang lalu askar sepahi telah sampai ke Pulau Pinang.

Ø  Sebelum tahun 1867 banduan-banduan India telah dihantar ke Negeri-Negeri  Selat  oleh Kerajaan Inggeris untuk membina jalan raya , jalan kereta api, menjadi buruh di pelabuhan  dan terlibat dalam bangunan pentadbiran.

Ø  Menjelang  tahun 1860 an terdapat 15000 orang banduan India yang berada di Tanah Melayu.

Ø  Menjelang tahun 1870an kerajaan Inggeris telah menggalakkan kemasukan buruh India secara beramai-ramai di Tanah Melayu akibat perkembangan pertanian perdagangan , kerajaan Inggeris menghadapi masalah kekurangan tenaga buruh. Kerajaan akan rugi  kerana hasil tanaman dagangan merosot akibat ketiadaan buruh.

Ø  Pada tahun 1891, jumlah penduduk India  meningkat 622 000 pada tahun 1931. Sebahagian besar buruh India yang tiba berasal dari Madras, dan India Utara (Punjab). Mereka terdiri daripada etnik Sindi, Malayali, Telugu dan Sikh.

Ø  Dalam bidang pentadbiran awam kebanyakan etnik Malayali yang mewakili 7% masyarakat India menceburinya. Sementara etnik Sindi, Benggali, Gujerat, Parsis dan Marwaris bekerja sebagai polis dan penjaga.

Ø  Selepas Perang Dunia Kedua, orang India yang menetap di Tanah Melayu  mendiami kawasan ladang, atau estet getah. Sebahagiannya menetap di bandar-bandar di Kuala Lumpur, Ipoh, Taiping, Pulau Pinang dan Singapura.

Ø  Dari segi pendidikan Tamil, ia amat terhad di peringkat rendah sahaja . Di kawasan bandar sekolah Tamil dibiayai oleh pihak ladang , mubaligh kristian dan persatuan orang India.

Ø  Pada tahun 1957 penduduk India di Tanah Melayu dianggarkan berjumlah 696000 orang yang mewakili 11% jumlah penduduk Tanah Melayu.

Kesimpulan

Secara tidak langsung kehadiran masyarakat India dan Cina telah mengubah corak ekonomi dan kegiatan sosial di Tanah Melayu. Orang Cina memberi kesan kepada pertumbuhan kegiatan ekonomi dagang di Tanah Melayu pada abad ke-19 dan 20. Begitu juga kedatangan orang India turut menyumbang kepada kegiatan sosio ekonomi Tanah Melayu.